اختلالات خواب در افراد مبتلا به صرع (Sleep Disorders in Patient's with Epilepsy)

خواب و تشنج ارتباط نزدیک و پیچیده ای باهم دارند به طوری که بعضی از انواع صرع در خواب و بعضی انواع اختلالات خواب هم در بیماران مبتلا به صرع شایعتر می باشند. دانستن این ارتباط می تواند تشخیص و درمان صرع را تحت تاثیر قرار دهد.

در حین خواب خصوصا خواب بدون حرکات سریع چشمی (خواب NREM) امواج مغزی تشنجی افزایش می یابند. به طوری که حدود 12 درصد بیماران مبتلا به صرع فقط در خواب تشنج می کنند و در بعضی از انواع صرع بیشتر تشنجها در خواب اتفاق می افتند.

ارتباط مشکلاتی مانند کمبود خواب با صرع

در عین اینکه خود خواب می تواند برانگیزاننده تشنج باشد، در مطالعات متعدد ثابت شده که کمبود خواب يکی از شایع‌ترین عوامل محرک صرع بوده و با ظهور امواج مغزی تشنجی و بروز تشنج همراهی دارد.

اختلالات خواب در بیماران مبتلا به صرع شایع می باشند. از جمله این اختلالات می توان به بی‌خوابی اشاره کرد که علل آن شامل بروز تشنج یا ترس از بروز آن در خواب، اثرات داروهای ضد صرع، اضطراب و افسردگی می باشند. خواب آلودگی روزانه هم در این بیماران دیده می شود که می تواند در نتیجه داروهای مصرفی، بیدار شدن های مکرر به علت بروز تشنج شبانه یا آپنه انسدادی خواب باشد. آپنه خواب اختلال خواب دیگری است که در افراد مبتلا به صرع دو برابر شایعتر است. آپنه خواب خصوصا در افراد مبتلا به تشنج های مقاوم به درمان نیاز به توجه و بررسی دارد، چراکه درمان آپنه انسدادی خواب برای کنترل تشنج در این افراد بسیار کمک کننده است.

ضمنا تشنجهای شبانه که در خواب رخ می دهند یکی از عوامل خطر مرگهای ناگهانی و غیر منتظره در افراد مبتلا به صرع هستند.

اهمیت بررسی مشکلات خواب در بیماران مبتلا به صرع

گاهی اوقات افتراق بین تشنج های حین خواب از اختلالات خواب خصوصا بعضی از انواع پاراسومنیا (خواب پریشی) مشکل است. در این موارد نیاز به بررسی‌های بیشتری مثل انجام تست خواب است.

علاوه بر تاثیر تشنجها روی کیفیت و کمیت خواب درمان‌های دارویی و غیر دارویی صرع (مانند تحریک عصب واگ و جراحی مغز) هم می توانند با اثرات مثبت یا منفی روی خواب همراه باشند.

بنابراین پرسش در مورد خواب در بیماران مبتلا به صرع بسیار مهم می باشد. تشخیص و درمان مناسب اختلالات خواب می تواند منجر به کنترل بهتر تشنجها و افزایش کیفیت زندگی این افراد شود.