بازگشت
اختلالات خواب در نوجوانان (Sleep Disorders in Adolescents)
محرومیت مزمن از خواب یک مشکل خواب شایع و قابل درمان در میان نوجوانان است.
میزان متوسط خواب مورد نیاز شبانه برای حفظ سلامتی یک نوجوان ۸ تا ۱۰ ساعت است. با اینحال در مطالعات انجام شده ۶۰ تا ۷۰ درصد از دانش آموزان خواب کمتر از ۸ ساعت را در شبهای مدرسه گزارش می کنند.
کمبود خواب با عوارض جسمی، روحی و تحصیلی متعددی شامل تغییرات خلق و خو و رفتار، افسردگی، اضطراب، افزایش وزن، اختلال تمرکز و توجه، عملکرد تحصیلی ضعیف همراه است.
علل شایع محرومیت از خواب در این گروه سنی شامل محرومیت از خواب ارادی، بهداشت خواب ضعیف، اختلال ریتم سیرکادین و بی خوابی است.
در سنین نوجوانی به صورت فیزیولوژیک و به علت ترشح دیرتر هورمون ملاتونین، فرد دچار تاخیر در ریتم سیرکادین ( شبانه روزی ) می شود. به صورتی که نوجوانان تمایل به دیرتر خوابیدن و دیرتر بیدار شدن دارند، که خود این مساله باعث عدم تطابق فرد با برنامه های مدرسه می شود.
بی خوابی هم در نوجوانان به طور شایع دیده می شود که علت آن به وجود آمدن ارتباط منفی بین رختخواب و خواب است، به طوری که فرد با رفتن به رختخواب دچار اضطراب و افکار مشوشی می شود که به خواب رفتن را دچار مشکل می کند.
درمان اختلالات خواب در این گروه سنی شامل داشتن برنامه خواب و بیداری منظم در روزهای تعطیل و غیر تعطیل، اجتناب از تماس با نورهای صفحات وسایل الکترونیکی قبل از خواب، اجتناب از کاری به جز خوابیدن در رختخواب مانند مطالعه و کار با موبایل، عدم مصرف کافئین از چند ساعت قبل از خواب، کاهش نورهای محیط از دو ساعت قبل از خواب، تماس با نور صبحگاهی، استفاده از مکمل ملاتونین، جلو آوردن تدریجی زمان خواب به میزان ۱۵ تا ۲۰ دقیقه در هر شب، رفتار درمانی شناختی(CBT) و مصرف داروهای ضد اضطراب در صورت تجویز پزشک می باشد.
با توجه به این که در این دوره سنی تغییرات سریعی را در تکامل فیزیکی و عاطفی داریم، توصیه می شود مشکلات خواب نوجوانان جدی گرفته شده و درمانهای لازم پیگیری شود.
